Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

Λίγηρας - Chenin blanc

Ρίχνοντας μία ματιά σε περασμένα ποστ του μπλογκ διαπίστωσα πως σπάνια αναφέρομαι στην κοιλάδα του Λίγηρα και ένιωσα πως αδικό μία από τις πιο ενδιαφέρουσες αμπελοοινικές περιοχές της Γαλλίας!
Ο Λίγηρας όπως και το Ρουσιγιόν αφού πρώτα βυθίστηκε σε μία βαθιά κρίση, επανήλθε δυναμικά χάρη σε μερικές ομάδες παραγωγών που με όπλο τις εναλλακτικές μορφές καλλιέργειας και τον σεβασμό στα terroir της περιοχής ανέτρεψαν τα δεδομένα.
Μία εμβληματική μορφή του Λίγηρα είναι ο Marc Angeli ο οποίος είναι ξακουστός για τις οικολογικές του ευαισθησίες και την αυτοδύναμη φάρμα του γνωστή ως ferme de la sansonniere. Αποκορύφωμα το ειδικά διαμορφωμένο τρακτέρ του που κινείται με λάδι από το φυτό Colza που παράγει ο ίδιος και κάθε φορά που λειτουργεί δεν εκπέμπει καυσαέρια παρά μόνο μία ελαφρά τηγανίλα!
Πριν λίγες μέρες σε μία από τις πολλές βραδυνές κρασοκατανύξεις του τρύγου, ανοίξαμε μία φιάλη magnum του Stephan Bernaudeau, δεξί χέρι του Marc Angeli ο οποίος εδώ και χρόνια παράγει κρασιά με δική του ετικέτα. Φτιαγμένη από 80% Chenin Blanc και 20% Verdelot από κλήματα 100 περίπου χρονών φυτεμένα σε σχιστολιθικά εδάφη η cuvée "Les Nourrissons 2004" είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή!
Στη μύτη οι αρχικές νότες οξείδωσης χάθηκαν γρήγορα και μετατράπηκαν σε αρώματα πράσινου τσαγιού και άλλων βοτάνων σε συνδυασμό με αρώματα εσπεριδοειδών με κυρίαρχο το γκρεϊπ φρούιτ. Την επόμενη μέρα που το ξαναδοκιμάσαμε (μιας και είχαμε ανοίξει και δεύτερη φιάλη magnum!) το αρωματικό αυτό μπουκέτο συμπληρώνονταν με αρώματα μελιού που δεν είχαμε εντοπίσει την πρώτη μέρα και το έκαναν ακόμη πιο ευχάριστο. Στο στόμα υπέροχη φρεσκάδα που "φωτογράφιζε" το τερουάρ του Anjou και τελείωμα με πολύ μεγάλη διάρκεια.
Μου θύμισε αρκετά το Anjou του Richard Leroy που είχαμε ανοίξει στις αρχές του καλοκαιριού στην Νάουσα και έβγαζε τα ίδια ακριβώς βοτανικά αρώματα με νύξεις εσπερειδοειδών.

Δεν πάει καιρός όμως που είχαμε πιει και ένα άλλο πολύ μεγάλο Chenin από το Saumur αυτήν την φορά και φτιαγμένο από τον Antoine Foucault το 2006 και αδειάσαμε το μπουκάλι χωρίς να το καταλάβουμε στην προσπάθειά μας να περιγράψουμε ένα ένα όλα όσα μας έφερνε στο μυαλό το συγκεκριμένο κρασί!

Συμπέρασμα;
Το Chenin είναι σπουδαία ποικιλία και ο Λίγηρας έχει μεγάλα τερουάρ και παραγωγούς που κατέχουν καλά τα περί οίνου και ξέρουν να κάνουν θαύματα!

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009

Romanissa 2003

Δουλεύοντας στο Latour de France πεταγόμαστε συχνά μέχρι το σχετικά κοντινό χωριό Calce. Ένα χωριό γεμάτο καλούς οινοπαραγωγούς και κάποια από τα μεγαλύτερα terroir της νότιας Γαλλίας. Κάθε φορά που ανεβαίνουμε υποτίθεται πως πάμε για δουλειά αλλά πάντα καταφέρνουμε να "σκαλώσουμε" κάπου και όλο και βρέχουμε από λίγο το λαρύγγι μας με το "ποτό που θρέφει το πνεύμα".

Κάπως έτσι και την περασμένη παρασκευή σκαλώσαμε και στο Domaine Matassa του Νεοζηλανδού Tom Lubbe. Προτού το καταλάβουμε η δεύτερη παρτίδα κρέατα έβγαινε από την σχάρα και ένας ακόμη φελλός ετοιμαζόταν να εγκαταλείψει την φιάλη με την οποία συζούσε τα τελευταία έξι χρόνια! Μία φιάλη Romanissa 2003 που μέσα της είχε ενηλικιωθεί ο χυμός σταφυλιών που ωρίμασαν με την βοήθεια βιοδυναμικής καλλιέργειας και οινοποιήθηκαν με προσθήκη ελάχιστου θείου και σχεδόν καθόλου οινολογικών ουσιών. Φτιαγμένη από 70% Grenache, 15% Carignan, λίγη Mourvedre και ελάχιστο Cabernet Sauvignon η κομψή αυτή κυρία είναι μέχρι στιγμής ότι καλύτερο έχω δοκιμάσει από την μέρα που έφτασα εδώ πέρα!

Καθαρή μύτη που θύμιζε μούρα και άγρια βατόμουρα αλλά και με μία τάση προς πιο ζωικά αρώματα που χάνονταν όμως γρήγορα. Στο στόμα ζουμερό, ισορροπημένο, πολύ καλοδουλεμένες τανίνες και εξαιρετικό τελείωμα. Όσο περνούσε η ώρα τα αρώματα που μου περνούσαν από το μυαλό πλήθαιναν και φανέρωναν πως πρόκειται για ένα κρασί με βάθος. Χαρακτηριστικές επίσης οι νότες θυμαριού που εναρμόνιζαν απόλυτα το κρασί με το τοπίο γύρω μας!

Δεν μου αρέσει να κάνω διαφήμιση αλλά νομίζω πως τα κρασιά του οινοποιείου εισάγονται στην Ελλάδα και αξίζει με το παραπάνω τον κόπο να τα ψάξει κανείς!



Η φώτο είναι από το σάιτ insolite import.com