AOC Madiran - Chateau Viella

Η νοτιοανατολική Γαλλία είναι για μένα η περιοχή στην οποία παράγονται τα κρασιά με την καλύτερη σχέση ποιότητας-τιμής. Επίσης πολύ πιο εύκολα μπορεί να πέσει κανείς έξω διαλέγοντας π.χ. μία Βουργουνδία ( και ακόμη περισσότερο διαλέγοντας ένα Μπορντό) όταν δεν γνωρίζει πολλά για την προέλευση της παρά ένα Madiran ή ένα Cahors. Την περασμένη πέμπτη επιβεβαιώθηκα για μία ακόμη φορά πίνοντας, μαζί με τον Remy, ένα πολύ καλό Madiran από μία μέτρια σχετική χρονιά όπως ήτανε το 2004 και χωρίς να γνωρίζουμε πολλά για τον παραγωγό.
AOC Madiran λοιπόν (σαν να λέμε ΟΠΑΠ), Chateau Viella ο παραγωγός και Tannat, Cabernet Franc, Cabernet Sauvignon οι ποικιλίες.
Στην μύτη ήτανε εξαιρετικά πολύπλοκο και αρκετά εκφραστικό ενώ υπήρχε και αυξημένη πτητική οξύτητα η οποία όμως ήτανε καλά ενσωματωμένη στο υπόλοιπο αρωματικό σύνολο!
Στο στόμα η ταννίνες του tannat και του cabernet sauvignon εκανάν φανερή την έντονη παρουσία τους αλλά στο τελείωμα η ευχάριστη ζωηρή οξύτητα άφηνε πολύ καλή αίσθηση.
8€ στην κάβα για ένα κρασί που θα μπορούσε να παλαιώσει άνετα 5-6 χρόνια ακόμη!

Ρετσίνα Μεσογείων Γεώργα

Πιθανότατα η πρώτη σκέψη που κάνει κανείς διαβάζοντας τον τίτλο είναι:
"καλά αυτοί πήγανε στην Βουργουνδία για να πίνουνε ρετσίνες?!!!"
Ίσως δεν θα έχει κι άδικο αλλά όταν θέλουμε να χαλαρώσουμε και να πιούμε κάτι απλό και ευχάριστο μία καλή ρετσίνα (ναι υπάρχουν και τέτοιες!) είναι ότι πρέπει!
Η συγκεκριμένη βέβαια ήταν αρκετά πολύπλοκη ως ρετσίνα και έφερε πολύ συζήτηση!
Από το χρώμα και μόνο αρχίσαμε να υποψιαζόμαστε πως θα δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό...
Ένα χρώμα σχεδόν μπρούντζινο που φέρνει στο μυαλό τα κρασιά του Jura!
Τελικά δεν είχαμε άδικο!
Στην μύτη, ο μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν απών! Δεν υπήρχε ίχνος από ρετσίνι!
Από αυτό το σημείο και μετά συνεχίσαμε την κριτική μας όπως θα κάναμε για ένα οποιοδήποτε λευκό κρασί και όχι ως ρετσίνα!
Στην μύτη, ένταση και μεγάλη διάρκεια αρωμάτων "ευγενούς"* οξείδωσης.
Στο στόμα η οξείδωση γινότανε και πάλι αισθητή (δίνει την εντύπωση ότι μασάς άγουρα καρύδια...) αλλά υπήρχε όγκος και μία ελαφριά πικράδα που έδινε διάρκεια στην επίγευση.
Πολύ καλή σχέση τιμής-ποιότητας (γύρω στα 5,5€ νομίζω..) εκτός φυσικά αν κάποιος αναζητάει τα τυπικά χαρακτηριστικά μιας ρετσίνας οπότε και είναι καλύτερα να διαλέξει κάτι άλλο.
Δοκίμασαν: Κωστής, Remy, Nicos


Η σημερινή μας γευσιγνωσία στην σχολή, αρχικά έδειχνε άκρως ενδιαφέρουσα αφού περιελάμβανε 4 κόκκινες Βουργουνδίες και μεταξύ αυτών 3 1erCru (Maranges "Clos du Rois" 2005, Beaune "Les Tuvilains" 2005, Chassagne "Morgeot" 1997) αλλά τελικά η Βουργουνδία μας άφησε (για ακόμη μία φορά) απογοητευμένους (κατά την γνώμη των περισσότερων από εμάς). Τόσο πολύ που δεν αξίζει να αναφερθώ λεπτομερώς σε κάποιο από αυτά δοκιμάστηκαν.
Ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες!!!

Κωστής


*ευγενής οξείδωση: ελεγχόμενη οξείδωση. Ποικιλίες όπως το Savagnin που χρησιμοποιείται στο Jura αντέχουν στην οξείδωση και αφήνονται στα βαρέλια χωρίς αυτά να συμπληρώνονται. Δημιουργούν έτσι ένα γρίζο-λευκό "πέπλο" που προστατεύει το κρασί από την ολοκληρωτική οξείδωση.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση υποθέτουμε πως η οικογένεια Γεώργα, δεδομένου ότι παράγει με Βιολογικές μεθόδους, χρησιμοποιεί μικρές ποσότητες θειώδη ανυδρίτη κ έτσι, γνωρίζοντας πως ένας εκ των σημαντικότερων ρόλων του θείου είναι να προστατεύσει από την οξείδωση, το αποτέλεσμα είναι μία ελαφριά οξείδωση η οποία σ'αυτό το στάδιο είναι ακόμη ευχάριστη.

Beaune 1er Cru "Les blanches fleures" 2003 + Γη κ Ουρανός 2005

Αν και προτιμούσα να ξεκινήσω σχολιάζοντας ένα ελληνικό κρασί θα αρχίσουμε με μία Βουργουνδία και συγκεκριμένα ένα 1er cru από την Beaune το οποίο δοκιμάσαμε σήμερα το απόγευμα.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
-Χρώμα κεραμυδί, κάπως θαμπό.
-Στη μύτη, αρχικά βγάζει αρώματα καφέ και ψημένου ψωμιού αλλά με την ώρα χάνονται και έρχονται στο προσκήνιο πιο φρουτώδη αρώματα τα οποία δεν είναι αρκετά καθαρά αφού συνοδεύονται από νότες μούχλας και βρεγμένου ξύλου που "ρίχνουν" πάρα πολύ την εικόνα αυτού του κρασιού.
-Στο στόμα είναι αρκετά καλά δομημένο με στρογγυλεμένες τανίνες στο τελείωμα όμως αφήνει ένα κάψιμο που οφείλεται στην έντονη παρουσία αλκοόλ.
-Γενική εντύπωση: Μέτριο κρασί, μάλλον όχι αντάξιο του τίτλου που φέρει. Η Angeline η οποία το προμηθεύτηκε μας επισημαίνει ότι στην κάβα με τα βαρέλια του οινοποιείου υπήρχε πάρα πολύ έντονη οσμή μούχλας η οποία ίσως να είναι η αιτία των δυσάρεστων οσμών αν και ο παραγωγός αρνούνταν κατηγορηματικά ότι κάτι τέτοιο μπορεί να παίξει κάποιον ρόλο!

Το γη και ουρανός είναι ένα κόκκινο 100% ξινόμαυρο που παράγεται από τον φίλο μου Αποστόλη Θυμιόπουλο στον Τρίλοφο Ημαθίας. Είχα δώσει μία φιάλη πριν καιρό στην Angéline και την ήπιαν πριν λίγες μέρες. Μου μετέφερε τις εντυπώσεις της και θεώρησα καλό να τις δημοσιεύσω αφού είναι ενδιαφέρoν να γνωρίζουμε την άποψη των απλών Γάλλων καταναλωτών για τα Ελληνικά κρασιά!

-Εκφραστική μύτη, με το φρούτο να επισκιάζεται ελαφρώς από το ξύλο του βαρελιού αλλά και με κάποιες "πράσινες*" νότες που θα χαθούν με το πέρασμα του χρόνου.
-Στόμα πολύ καλά ισσοροπημένο με σχετικά ήπιες τανίνες για την ηλικία του (2005).
Μοναδικό μειονέκτημα, η έντονη παρουσία αλκοόλ (14%).

Βέβαια δεν είχα πει ότι έχουμε να κάνουμε με επιτραπέζιο οίνο και ενθουσιάστηκαν όταν το έμαθαν αφού οι αντίστοιχοι γαλλικοί δυσκολέυονται να φτάσουν σ'αυτά τα στάνταρ αλλά φυσικά οι τιμές τους είναι αρκετά χαμηλότερες...

Κωστής


*πράσινες νότες: αρώματα που συναντάμε στα νέα κρασιά και συνήθως χάνονται με το πέρασμα του χρόνου. Θυμίζουν κομμένο χόρτο. Όχι απαραίτητα ευχάριστες σε ένα κρασί αν και εξαρτάται από την έντασή τους.