Πριν 2 σάββατα δοκιμάσαμε σ'ένα φίλο ένα κόκκινο κρασί σε τυφλή γευσιγνωσία. Επειδή έπρεπε να φύγω, έγραψα σε ένα χαρτί τις εντυπώσεις μου και τους άφησα να ολοκληρώσουν την γευσιγνωσία χωρίς εμένα.
Ένα κρασί τόσο "πράσινο" στην μύτη, όσο και στο στόμα, σαν να μυρίζει κανείς τα δαχτυλά του αφού πρώτα έχει ξεριζώσει με τα χέρια ένα ολόκληρο περιβόλι με ζαρζαβατικά!(που τις βρίσκω κάτι παρομοιώσεις...) Το φρούτο αγκομαχούσε για να φανεί αλλά ήτανε πολύ ασθενές!
Το μόνο που έσωζε την κατάσταση ήταν η καλή ισσοροπία οξύτητας - ταννινών!Την άλλη μέρα έμαθα ότι και όλοι οι υπόλοιποι είχανε την ίδια γνώμη. Κρασί ενοχλητικά "πράσινο¨που δεν άρεσε σε κανέναν.
Όταν έμαθα περί τίνος πρόκειτε έπεσα από τα σύννεφα! Crozes Hermitage του 2003 από ένα από τα καλύτερα ονόματα της περιοχής! Πως είναι δυνατόν μία τόσο ζεστή χρονιά να βγήκε ένα τέτοιο κρασί? Πιθανότατα δεν αφαιρέθηκαν οι ράγες...
Το αστείο είναι ότι ο Parker δίνει 92/100 σ'αυτόν τον "πιθανό θρύλο" ('οπως λέει) και υποστηρίζει πως είναι ένα από τα καλύτερα Crozes ever made!!!
Θα ήθελα πολύ να δοκιμάσω άλλη μία φιάλη για να επαναθεωρήσω τις απόψεις μου....
Το δοκίμασα μαζί με τους Romain, Niko, Remy...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου