...ή αμετάφραστα: La tour Saint-Martin!
Ένα κρασί από το Menetou-Salon, την ανατολικότερη άκρη της κοιλάδας του Λίγηρα (val de Loire) όχι μακριά από τηv Βουργουνδία και δίπλα ακριβώς από το Sancerre όπου παράγονται εξαιρετικά λευκά. Στο Menetou-Salon παράγονται κυρίως λευκά από Sauvignon αλλά και κόκκινα ή ροζέ από Pinot Noir ενώ από το 1100 ακόμη θεωρούνταν σπουδαία αμπελουργική περιοχή.
Ήμουν περίεργος να δω τι μπορεί να δώσει ένα Pinot από αυτήν την περιοχή και πήρα να δοκιμάσω το ομώνυμο Ονομασίας προέλευσης από ένα αμπελοτοπωνύμιο εν ονόματι Morogues που παράγεται από την οινοποιεία Albane et Bertrand Minchin.
Ο La tour Saint Martin του 2005 λοιπόν είναι ένα κρασί ανοιχτού κόκκινου χρώματος, αρκετά ζωηρού και χαρακτηριστικού της ποικιλίας. Μέτρια εκφραστικό στην μύτη αρχικά, με λεπτά αρώματα κόκκινων φρούτων (φραγκοστάφυλα, κασίς, κεράσι...) που όμως χάνονταν πολύ γρήγορα και δεν επανέρχονταν όσο και αν προσπάθησα να το βοηθήσω (το δοκίμασα σε διαφορετικές στιγμές μετά το άνοιγμα και σε διαφορετικές θερμοκρασίες). Στο στόμα τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα αφού το μέτριο σώμα του, η μικρή επίγευση και η έλλειψη τανινών δεν θύμιζαν σε καμία περίπτωση ένα γαλλικό Pinot του 2005.
Στα 13,5€ δεν νομίζω ότι μιλάμε για καλή σχέση τιμής ποιότητας αφού με τα ίδια λεφτά βρίσκει κανείς πολύ καλύτερα κρασιά από αυτές τις περιοχές.
Τελικά... αυτό το Pinot το καταραμένο θέλει μεγάλη μαγκιά...!
Κωστής
Ένα κρασί από το Menetou-Salon, την ανατολικότερη άκρη της κοιλάδας του Λίγηρα (val de Loire) όχι μακριά από τηv Βουργουνδία και δίπλα ακριβώς από το Sancerre όπου παράγονται εξαιρετικά λευκά. Στο Menetou-Salon παράγονται κυρίως λευκά από Sauvignon αλλά και κόκκινα ή ροζέ από Pinot Noir ενώ από το 1100 ακόμη θεωρούνταν σπουδαία αμπελουργική περιοχή.
Ήμουν περίεργος να δω τι μπορεί να δώσει ένα Pinot από αυτήν την περιοχή και πήρα να δοκιμάσω το ομώνυμο Ονομασίας προέλευσης από ένα αμπελοτοπωνύμιο εν ονόματι Morogues που παράγεται από την οινοποιεία Albane et Bertrand Minchin.
Ο La tour Saint Martin του 2005 λοιπόν είναι ένα κρασί ανοιχτού κόκκινου χρώματος, αρκετά ζωηρού και χαρακτηριστικού της ποικιλίας. Μέτρια εκφραστικό στην μύτη αρχικά, με λεπτά αρώματα κόκκινων φρούτων (φραγκοστάφυλα, κασίς, κεράσι...) που όμως χάνονταν πολύ γρήγορα και δεν επανέρχονταν όσο και αν προσπάθησα να το βοηθήσω (το δοκίμασα σε διαφορετικές στιγμές μετά το άνοιγμα και σε διαφορετικές θερμοκρασίες). Στο στόμα τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα αφού το μέτριο σώμα του, η μικρή επίγευση και η έλλειψη τανινών δεν θύμιζαν σε καμία περίπτωση ένα γαλλικό Pinot του 2005.
Στα 13,5€ δεν νομίζω ότι μιλάμε για καλή σχέση τιμής ποιότητας αφού με τα ίδια λεφτά βρίσκει κανείς πολύ καλύτερα κρασιά από αυτές τις περιοχές.
Τελικά... αυτό το Pinot το καταραμένο θέλει μεγάλη μαγκιά...!
Κωστής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου