Αφού το αφήσαμε ανοιχτό για περίπου 4 ώρες ώστε να... ημερέψει, αποφασίσαμε πως ήρθε η ώρα να το δοκιμάσουμε! Με την πρώτη "μυτιά" έβρισκε κανείς μυρωδιά ψημένου ψωμιού ενώ μετά από ένα καλό γύρισμα στο ποτήρι τα πράγματα ήτανε πιο πολύπλοκα. Βούτυρο, τσακμακόπετρα και ψημένο μπέικον (ναι! και μάλιστα έντονα, σαν να είχα ένα κομμάτι μπροστά μου..) ήταν μόνο μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά του αρώματα. Τέτοιου είδους αρώματα προέρχονται από την Βουργουνδέζικη μέθοδο της ζύμωσης στο βαρέλι και είναι τυπικά των κρασιών που παράγονται από τον πρώην οινολόγο του Domaine Leflaive, Pierre Morey (αποχώρησε τον Ιούλιο). Στο στόμα η οξύτητα δεν είχα ακόμη τιθασευτεί για τα καλά αλλά ο γευστικός πλούτος του κρασιού αυτού ισορροπούσε την κατάσταση. Η επίγευση ήτανε πάρα πολύ μεγάλη σε διάρκεια και ερχότανε κάπως πιο φρουτώδης σε σχέση με την μύτη του αφού πέρα από το ψημένο ψωμί που κυριαρχούσε ένιωθε κανείς και την έντονη παρουσία εσπεριδοειδών.
Την παρασκευή το μεσημέρι δοκίμασα για πρώτη μου φορά κρασί από την Σερβία από μία αμπελουργική περιοχή κοντά στην Ουγγαρία πάνω στον ποταμό Δούναβη. Φτιαγμένο από Riesling, και οινοποιημένο από Γάλλους παραγωγούς δεν είχε κάτι που να το κάνει ξεχωρίζει αν και είναι μία έντιμη προσπάθεια. Περιμένω να δοκιμάσω κρασί παραγόμενο από ντόπιες Σέρβικες ποικιλίες και τότε θα υπάρξει αναλυτικότερη περιγραφή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου