Ήταν τον περασμένο Νοέμβρη σε ένα Bistrot του Μόντρεαλ όταν ο Καναδός οινοπαραγωγός Norman Hardie μας είχε χαρίσει μία φιάλη από το Chardonnay του για να πάρουμε μαζί μας και να δοκιμάσουμε στην Ελλάδα. Λίγο παραπάνω από μισό χρόνο μετά, μία ζεστή μέρα του Ιουνίου, το λαμπερό-χρυσό Chardonnay έρεε δροσιστικό στα ποτήρια μας.Ο Norman Hardie έχει σπουδάσει στην Βουργουνδία και έχει ταξιδέψει σε διάφορα σημεία του κόσμου για να συμμετάσχει στην παραγωγή κρασιών και να κερδίσει εμπειρίες. Έπειτα από μερικά χρόνια, επέστρεψε στην πατρίδα του, το Νότιο Οντάριο, για να ξεκινήσει την δική του επιχείρηση η οποία μετρά σήμερα 120 στρέμματα με αυξητικές τάσεις. Ο ίδιος θεωρείται από τα κορυφαία ονόματα του Καναδικού κρασιού ενώ το οινοποιείο του έχει πολύ μεγάλη επισκεψιμότητα.
Το Chardonnay που δοκιμάσαμε φέρει την ονομασία "cuvee L" που αναφέρεται στην μικρή αδερφή του παραγωγού που λέγεται Λίζα. Δοκιμάζοντας το, το πρώτο πράγμα που μας ήρθε στην μύτη ήταν μυρωδιά από ψημένο ψωμί. Ένα πολύ έντονο χαρακτηριστικό του βαρελιού, ευχάριστο αρχικά αλλά λίγο μονότονο στην συνέχεια. Στο στόμα η οξύτητα ήταν πάρα πολύ καλή χωρίς όμως να του λείπει η λιπαρότητα του Chardonnay, κάνοντας το να θυμίζει λευκό της νότιας Βουργουνδίας. Στο τελείωμα κυριαρχούσε και πάλι το έντονο άρωμα ψημένου ψωμιού και μόνο αφού το κρασί πήρε λίγη θερμοκρασία παραπάνω άρχισε να βγάζει κάποια αρώματα εσπεριδοειδών.
Η γενική εντύπωση που μας άφησε ήταν σχετικά καλή. Το στόμα ήταν εξαιρετικά στημένο και δρόσιζε ευχάριστα αν και το έντονο βαρέλι το έκανε κάπως κουραστικό από ένα σημείο και μετά. Αυτό πάντως που μας έκανε φοβερή εντύπωση είναι πως για λευκό του 2008 είχε τρομερή ζωντάνια και αν δεν το γνωρίζαμε θα ήμασταν σίγουροι πως μιλούσαμε για φρέσκο κρασί του 2011. Ούτε το χρώμα, ούτε τα αρώματα, ούτε το στόμα έδειχναν τα σημάδια της ηλικίας και σίγουρα είναι ένα κρασί που μπορεί να πάει ακόμη πολύ βαθιά στο χρόνο χωρίς κανένα πρόβλημα. Αντιθέτως, όταν τα αρώματα του βαρελιού ενσωματωθούν στο σύνολο θα μιλάμε για ένα σπουδαίο κρασί πολύ ωφελιμένο από την πάροδο του χρόνου. Δεν είναι τυχαίο πως το 2008 είναι η τρέχουσα χρονιά για τα κρασιά του οινοποιείο του Norman Hardie.Να λοιπόν που ο Καναδάς, πέρα από τα ice wine για τα οποία φημίζεται, μπορεί να παράγει πολύ ενδιαφέροντα ξηρά κρασιά. Το 12% αλκόολ άλλωστε είναι κάτι που σπάνια συναντά κανείς σε ποιοτικά κρασιά. Με τις τελευταίες τάσεις που θέλουν τα κρασιά να επιστρέφουν σε λογικά ποσοστά αλκοόλ -τα δεκατεσσάρια έχουν πράγματι αρχίσει να κουράζουν- οι βόρειες περιοχές κρατάν στα χέρια τους ένα σημαντικό πλεονέκτημα!
