Το περασμένο Σάββατο το μεσημέρι το μενού έγραφε κοτόπουλο. Αντίθετα με την συνηθισμένη στρατηγική που είναι να διαλέγουμε τι θα μαγειρέψουμε ανάλογα με το κρασί που θέλουμε να πιούμε, αυτή την φορά κάναμε το αντίστροφο διαλέγοντας το κρασί με βάση το φαγητό. Χωρίς μεγάλη όρεξη για πειραματισμούς επιλέξαμε την φιάλη μας ακολουθώντας τους βασικούς κανόνες αρμονίας κρασιού φαγητού:
Τελικά παραπήγαμε νότια και καταλήξαμε σε ένα Beaujolais Blanc του 2006 από το Domaine des terres dorées του Jean Paul Brun που θεωρείται ένας από τους πιο αξιόλογους παραγωγούς του Beaujolais.
Χωρίς να έχει περάσει από βαρέλι, η μύτη του είναι εξαιρετικά πολύπλοκη και συνάμα καθαρή και ευχάριστη χάρη στην μη χρήση εξωγενών ζυμών. Με τα έντονα αρώματα μελιού ή εσπεριδοειδών να είναι απόντα και τα άνθη λουλουδιών και το ροδάκινο να επικρατούν έδινε την αίσθηση ενός Chardonnay πολύ διαφορετικού από αυτά που έχουμε συνηθίσει στην Βουργουνδία.
Με στόμα λιπαρό αλλά όχι βαρύ,με μια αίσθηση μεταλλικότητας που σπάνια βρίσκουμε στα Μποζολέ και με την οξύτητα να κάνει την εμφάνιση της προς το τέλος προσθέτοντας διάρκεια, το κρασί αυτό ήτανε μία πραγματική απόλαυση!
Ευχαριστημένοι από την μεσημεριανή μας επιλογή και αφού χωνέψαμε και ξεκουραστήκαμε, πήγαμε με την Aντζελίν σε ένα καλό τυροπωλείο και διαλέξαμε τα τυριά που θα συνόδευαν το Collioure και το βιοδυναμικό côtes de Provence που είχαμε επιλέξει για το βράδυ...
- Τι τρώμε? Κοτόπουλο. κοτόπουλο=λευκό
- Που βρισκόμαστε? Στην βουργουνδία. Βουργουνδία+λευκό=Chardonnay
- Πως το τρώμε? Ψητό και χωρίς σάλτσα. Ψητό-σάλτσα=λίγα λιπαρά
Τελικά παραπήγαμε νότια και καταλήξαμε σε ένα Beaujolais Blanc του 2006 από το Domaine des terres dorées του Jean Paul Brun που θεωρείται ένας από τους πιο αξιόλογους παραγωγούς του Beaujolais.
Χωρίς να έχει περάσει από βαρέλι, η μύτη του είναι εξαιρετικά πολύπλοκη και συνάμα καθαρή και ευχάριστη χάρη στην μη χρήση εξωγενών ζυμών. Με τα έντονα αρώματα μελιού ή εσπεριδοειδών να είναι απόντα και τα άνθη λουλουδιών και το ροδάκινο να επικρατούν έδινε την αίσθηση ενός Chardonnay πολύ διαφορετικού από αυτά που έχουμε συνηθίσει στην Βουργουνδία.
Με στόμα λιπαρό αλλά όχι βαρύ,με μια αίσθηση μεταλλικότητας που σπάνια βρίσκουμε στα Μποζολέ και με την οξύτητα να κάνει την εμφάνιση της προς το τέλος προσθέτοντας διάρκεια, το κρασί αυτό ήτανε μία πραγματική απόλαυση!
Ευχαριστημένοι από την μεσημεριανή μας επιλογή και αφού χωνέψαμε και ξεκουραστήκαμε, πήγαμε με την Aντζελίν σε ένα καλό τυροπωλείο και διαλέξαμε τα τυριά που θα συνόδευαν το Collioure και το βιοδυναμικό côtes de Provence που είχαμε επιλέξει για το βράδυ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου