Την δεύτερη πέμπτη του Ιανουαρίου κάναμε με την παρέα την πρώτη φετινή συνάντηση για οινοποσία. Μιας και ήταν η πρώτη του 2009 αποφασίσαμε το θέμα να είναι το "neuf" που στα γαλλικά σημαίνει 9 αλλά σημαίνει επίσης και καινούργιο. Θα μπορούσε δηλαδή να είναι ένα κρασί του 99, του 89, του 79... ή ένα κρασί από 100% καινούργιο βαρέλι, από καινούργιο οινοποιό κ.ο.κ. Το πρώτο κρασί ήταν λευκό και η πρώτη εντύπωση που έδινε ήταν αρνητική αφού ήταν αρκετά αναγωγικό. Πολύ γρήγορα όμως το κρασί αυτό κέρδισε την συμπάθειά μας. Η μύτη άλλαζε γρήγορα και έδινε μία αίσθηση τσακμακόπετρας αλλά και κάποιες νότες λεμονιού. Ένα πρωτόγνωρο μπουκέτο για τους περισσότερους από εμάς και για τον λόγο αυτόν δυσκολευόμασταν να μαντέψουμε τι υπάρχει στο ποτήρι μας. Στο στόμα μία ελαφρά αρμύρα που μου θύμιζε μερικά δικά μας κρασιά από νησιά όπως η Σαντορίνη ή η Κεφαλονιά και μία κοφτερή οξύτητα που έκοβε το στόμα στα δύο έκαναν ακόμη πιο δύσκολη την αναγνώριση του κρασιού αυτού. Τελικά ήταν ένα Bordeaux του 1979 από sémillon, μία ποικιλία στην οποία όλοι μας είμαστε ασυνήθιστοι, πόσο μάλλον όταν αυτό είναι 29 χρονών! Εντυπωσιακό πάντως πως ένα λευκό διατηρήθηκε έτσι όλα αυτά τα χρόνια!
Στην συνέχεια περάσαμε στα κόκκινα ξεκινώντας με ένα Ξινόμαυρο του 2000* από το κτήμα Κυρ-Γιάννη. Σε εξαιρετική κατάσταση, ίσως και στο καλύτερο σημείο της ζωής του, εξέπληξε τους πάντες με το γεμάτο μπουκέτο του, τον όγκο του και τις καλοδομημένες τανίνες του. Αρκετά δυνατό και πιο συμπυκνωμένο απ΄ότι έχουμε συνηθίσει στα Ξινόμαυρα ξέφευγε ίσως λίγο από την τυπικότητα της ποικιλίας χωρίς αυτό όμως να είναι αρνητικό αφού δείχνει πως η ποικιλία αυτή μπορεί να εκφράσει την δυναμική της με διάφορους τρόπους! Η ετικέτα αυτή έχει πλέον καταργηθεί και το κρασί αυτό δεν παράγεται. Σε δοκιμή που είχα κάνει στο κτήμα πριν μερικούς μήνες δε θυμάμαι να βρήκα κάτι που να μπορεί να θεωρηθεί αντικαταστάτης του.
Αμέσως μετά ταξιδέψαμε για λίγο στο νότιο ημισφαίριο, στo Margaret River της Αυστραλίας μένοντας πάντα στην ίδια χρονιά. Το οινοποιείο Cullen απ'όπου προέρχονται το επόμενο κρασί μας είναι ένα από τα πιο αξιόλογα βιοδυναμικά οινοποιία της χώρας και η Diana Cullen θεωρείτε από πολλούς η Anne-Claude Leflaive της Αυστραλίας! Φτιαγμένο από 65% CabernetSauvignon, 20% Merlot και 15% Petit Verdot, Malbec και Cabernet Franc, ήταν ιδιαίτερα εκφραστικό και φρουτώδες στην μύτη χωρίς όμως να έχει το κάτι παραπάνω που θα μπορούσε να κάνει την διαφορά. Στο στόμα ήταν λιγότερο φρουτώδες με μέτριο σώμα και επίγευση. Σίγουρα περιμέναμε πολλά παραπάνω από αυτό το κρασί που ήταν μεν καλό σε γενικές γραμμές αλλά κατώτερο της φήμης του. Επιστρέφοντας στην Ευρώπη δοκιμάσαμε την πρώτη εμφιάλωση ενός Merlot από την αριστερή όχθη του Garonne στο Μπορντό. Ένα πολύ φιλόδοξο project ενός οινοποιείου που χρησιμοποιεί σύστημα ολοκληρωμένης διαχείρισης**, δεν χρησιμοποιεί καθόλου δεξαμενές (η ζύμωση γίνεται στο βαρέλι) και καθόλου αντλίες (χρήση της βαρύτητας). Φρουτώδης μύτη με έντονη παρουσία μέντας που πρόδιδε την ποικιλία από την οποία ήταν φτιαγμένο. Μία μύτη που γλύκιζε πάρα πολύ και έδινε την εντύπωση πως μόλις πιούμε μία γουλιά θα μας πιάσουν καούρες ενώ κατά τον ίδιο τρόπο η τανίνες ήταν τόσο στρογγυλεμένες που έδιναν την εντύπωση πως το κρασί που πίναμε ήταν γλυκό. Σε συνδυασμό με το αδύναμο σώμα και την μικρή επίγευση κανένας μας δεν εκτίμησε το κρασί αυτό το οποίο αμέσως μετά πληροφορηθήκαμε πως κοστίζει 80€ λιανική!!!
Τελειώνοντας με τα κόκκινα δοκιμάσαμε ένα ακόμη μπορντό από το οποίο όμως για κάποιον ανεξήγητο λόγο δεν έχω ούτε σημειώσεις ούτε μπορώ να θυμηθώ πως δοκιμάζονταν.
Κλείσαμε την βραδιά πίνοντας έναν αφρώδη οίνο από μοσχάτο του '96 από την τελευταία δηλαδή ερωτική χρονιά του αιώνα μετά το '69. Δε θα σχολιάσω τον οίνο γιατί όπως έχω ξαναπεί δεν τα πάω καλά με τις φυσαλίδες αλλά θα σχολιάσω την όλη ιδέα! Ο Seppi Landmann λοιπόν είναι ένας πολύ επαναστατικός, extreme, βιοδυναμιστής παραγωγός από την Αλσατία και του αρέσει να κάνει πράγματα που να ξεχωρίζουν. Η cuvée erotique πέρα από την πολύ προκλητική μπροστινή ετικέτα έχει και μία ενδιαφέρουσα πίσω ετικέτα η οποία γράφει:
"Τhis label is dedicated to Serge gainsbourg and Jane Birkin when life had a wonderfully titillating taste of freedom .Nowadays the cowardice and the hypocrite censure of our representatives and frantic lawmakers make Montaigne's maxim "pour them good drinks and they will make good laws" definitely meaningful"
Την πέμπτη 22 Ιανουαρίου κάναμε δοκιμή με θέμα την νοτιοδυτική Γαλλία αλλά δεν νομίζω πως υπήρχε κάτι που να είναι πραγματικά άξιο αναφοράς...
*Η χρονιά 2000 είναι η χρονιά της καινούργιας (neuf) χιλιετηρίδας. Εξού και η παρουσία 2 κρασιών της χρονιάς αυτής σε μία γευσιγνωσία με το θέμα "neuf".
**Ολοκληρωμένη διαχείριση: Μέθοδος καλλιέργειας φιλικής προς το περιβάλλον ένα στάδιο πριν την Βιολογική. Τα ραντίσματα ή η λίπανση γίνονται μόνο όταν κριθούν απαραίτητα και μετά από αναλύσεις ενώ γίνεται σωστή διαχείριση των προιόντων που περισσεύουν (δεν πετιούνται στο αυλάκι π.χ.). Ακούγεται σωστό αλλά είναι λυπηρό κάτι που θα έπρεπε να θεωρείτε αυτονόητο να είναι η επιλογή μιας μικρής μερίδας παραγωγών που το κάνουν αυτό κυρίως για να κερδίσουν την συμπάθεια τον συνειδητοποιημένων καταναλωτών.
υ.γ.: Όσοι δεν γνωρίζετε ποιος είναι ο Serge Gainsbourg και ποια η σχέση του με τον ερωτισμό αξίζει τον κόπο να το ψάξετε!
Στην συνέχεια περάσαμε στα κόκκινα ξεκινώντας με ένα Ξινόμαυρο του 2000* από το κτήμα Κυρ-Γιάννη. Σε εξαιρετική κατάσταση, ίσως και στο καλύτερο σημείο της ζωής του, εξέπληξε τους πάντες με το γεμάτο μπουκέτο του, τον όγκο του και τις καλοδομημένες τανίνες του. Αρκετά δυνατό και πιο συμπυκνωμένο απ΄ότι έχουμε συνηθίσει στα Ξινόμαυρα ξέφευγε ίσως λίγο από την τυπικότητα της ποικιλίας χωρίς αυτό όμως να είναι αρνητικό αφού δείχνει πως η ποικιλία αυτή μπορεί να εκφράσει την δυναμική της με διάφορους τρόπους! Η ετικέτα αυτή έχει πλέον καταργηθεί και το κρασί αυτό δεν παράγεται. Σε δοκιμή που είχα κάνει στο κτήμα πριν μερικούς μήνες δε θυμάμαι να βρήκα κάτι που να μπορεί να θεωρηθεί αντικαταστάτης του.
Αμέσως μετά ταξιδέψαμε για λίγο στο νότιο ημισφαίριο, στo Margaret River της Αυστραλίας μένοντας πάντα στην ίδια χρονιά. Το οινοποιείο Cullen απ'όπου προέρχονται το επόμενο κρασί μας είναι ένα από τα πιο αξιόλογα βιοδυναμικά οινοποιία της χώρας και η Diana Cullen θεωρείτε από πολλούς η Anne-Claude Leflaive της Αυστραλίας! Φτιαγμένο από 65% CabernetSauvignon, 20% Merlot και 15% Petit Verdot, Malbec και Cabernet Franc, ήταν ιδιαίτερα εκφραστικό και φρουτώδες στην μύτη χωρίς όμως να έχει το κάτι παραπάνω που θα μπορούσε να κάνει την διαφορά. Στο στόμα ήταν λιγότερο φρουτώδες με μέτριο σώμα και επίγευση. Σίγουρα περιμέναμε πολλά παραπάνω από αυτό το κρασί που ήταν μεν καλό σε γενικές γραμμές αλλά κατώτερο της φήμης του. Επιστρέφοντας στην Ευρώπη δοκιμάσαμε την πρώτη εμφιάλωση ενός Merlot από την αριστερή όχθη του Garonne στο Μπορντό. Ένα πολύ φιλόδοξο project ενός οινοποιείου που χρησιμοποιεί σύστημα ολοκληρωμένης διαχείρισης**, δεν χρησιμοποιεί καθόλου δεξαμενές (η ζύμωση γίνεται στο βαρέλι) και καθόλου αντλίες (χρήση της βαρύτητας). Φρουτώδης μύτη με έντονη παρουσία μέντας που πρόδιδε την ποικιλία από την οποία ήταν φτιαγμένο. Μία μύτη που γλύκιζε πάρα πολύ και έδινε την εντύπωση πως μόλις πιούμε μία γουλιά θα μας πιάσουν καούρες ενώ κατά τον ίδιο τρόπο η τανίνες ήταν τόσο στρογγυλεμένες που έδιναν την εντύπωση πως το κρασί που πίναμε ήταν γλυκό. Σε συνδυασμό με το αδύναμο σώμα και την μικρή επίγευση κανένας μας δεν εκτίμησε το κρασί αυτό το οποίο αμέσως μετά πληροφορηθήκαμε πως κοστίζει 80€ λιανική!!!
Τελειώνοντας με τα κόκκινα δοκιμάσαμε ένα ακόμη μπορντό από το οποίο όμως για κάποιον ανεξήγητο λόγο δεν έχω ούτε σημειώσεις ούτε μπορώ να θυμηθώ πως δοκιμάζονταν.
Κλείσαμε την βραδιά πίνοντας έναν αφρώδη οίνο από μοσχάτο του '96 από την τελευταία δηλαδή ερωτική χρονιά του αιώνα μετά το '69. Δε θα σχολιάσω τον οίνο γιατί όπως έχω ξαναπεί δεν τα πάω καλά με τις φυσαλίδες αλλά θα σχολιάσω την όλη ιδέα! Ο Seppi Landmann λοιπόν είναι ένας πολύ επαναστατικός, extreme, βιοδυναμιστής παραγωγός από την Αλσατία και του αρέσει να κάνει πράγματα που να ξεχωρίζουν. Η cuvée erotique πέρα από την πολύ προκλητική μπροστινή ετικέτα έχει και μία ενδιαφέρουσα πίσω ετικέτα η οποία γράφει:
"Τhis label is dedicated to Serge gainsbourg and Jane Birkin when life had a wonderfully titillating taste of freedom .Nowadays the cowardice and the hypocrite censure of our representatives and frantic lawmakers make Montaigne's maxim "pour them good drinks and they will make good laws" definitely meaningful"
Την πέμπτη 22 Ιανουαρίου κάναμε δοκιμή με θέμα την νοτιοδυτική Γαλλία αλλά δεν νομίζω πως υπήρχε κάτι που να είναι πραγματικά άξιο αναφοράς...*Η χρονιά 2000 είναι η χρονιά της καινούργιας (neuf) χιλιετηρίδας. Εξού και η παρουσία 2 κρασιών της χρονιάς αυτής σε μία γευσιγνωσία με το θέμα "neuf".
**Ολοκληρωμένη διαχείριση: Μέθοδος καλλιέργειας φιλικής προς το περιβάλλον ένα στάδιο πριν την Βιολογική. Τα ραντίσματα ή η λίπανση γίνονται μόνο όταν κριθούν απαραίτητα και μετά από αναλύσεις ενώ γίνεται σωστή διαχείριση των προιόντων που περισσεύουν (δεν πετιούνται στο αυλάκι π.χ.). Ακούγεται σωστό αλλά είναι λυπηρό κάτι που θα έπρεπε να θεωρείτε αυτονόητο να είναι η επιλογή μιας μικρής μερίδας παραγωγών που το κάνουν αυτό κυρίως για να κερδίσουν την συμπάθεια τον συνειδητοποιημένων καταναλωτών.
υ.γ.: Όσοι δεν γνωρίζετε ποιος είναι ο Serge Gainsbourg και ποια η σχέση του με τον ερωτισμό αξίζει τον κόπο να το ψάξετε!
