Αν και προτιμούσα να ξεκινήσω σχολιάζοντας ένα ελληνικό κρασί θα αρχίσουμε με μία Βουργουνδία και συγκεκριμένα ένα 1er cru από την Beaune το οποίο δοκιμάσαμε σήμερα το απόγευμα.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
-Χρώμα κεραμυδί, κάπως θαμπό.
-Στη μύτη, αρχικά βγάζει αρώματα καφέ και ψημένου ψωμιού αλλά με την ώρα χάνονται και έρχονται στο προσκήνιο πιο φρουτώδη αρώματα τα οποία δεν είναι αρκετά καθαρά αφού συνοδεύονται από νότες μούχλας και βρεγμένου ξύλου που "ρίχνουν" πάρα πολύ την εικόνα αυτού του κρασιού.
-Στο στόμα είναι αρκετά καλά δομημένο με στρογγυλεμένες τανίνες στο τελείωμα όμως αφήνει ένα κάψιμο που οφείλεται στην έντονη παρουσία αλκοόλ.
-Γενική εντύπωση: Μέτριο κρασί, μάλλον όχι αντάξιο του τίτλου που φέρει. Η Angeline η οποία το προμηθεύτηκε μας επισημαίνει ότι στην κάβα με τα βαρέλια του οινοποιείου υπήρχε πάρα πολύ έντονη οσμή μούχλας η οποία ίσως να είναι η αιτία των δυσάρεστων οσμών αν και ο παραγωγός αρνούνταν κατηγορηματικά ότι κάτι τέτοιο μπορεί να παίξει κάποιον ρόλο!
Το γη και ουρανός είναι ένα κόκκινο 100% ξινόμαυρο που παράγεται από τον φίλο μου Αποστόλη Θυμιόπουλο στον Τρίλοφο Ημαθίας. Είχα δώσει μία φιάλη πριν καιρό στην Angéline και την ήπιαν πριν λίγες μέρες. Μου μετέφερε τις εντυπώσεις της και θεώρησα καλό να τις δημοσιεύσω αφού είναι ενδιαφέρoν να γνωρίζουμε την άποψη των απλών Γάλλων καταναλωτών για τα Ελληνικά κρασιά!
-Εκφραστική μύτη, με το φρούτο να επισκιάζεται ελαφρώς από το ξύλο του βαρελιού αλλά και με κάποιες "πράσινες*" νότες που θα χαθούν με το πέρασμα του χρόνου.
-Στόμα πολύ καλά ισσοροπημένο με σχετικά ήπιες τανίνες για την ηλικία του (2005).
Μοναδικό μειονέκτημα, η έντονη παρουσία αλκοόλ (14%).
Βέβαια δεν είχα πει ότι έχουμε να κάνουμε με επιτραπέζιο οίνο και ενθουσιάστηκαν όταν το έμαθαν αφού οι αντίστοιχοι γαλλικοί δυσκολέυονται να φτάσουν σ'αυτά τα στάνταρ αλλά φυσικά οι τιμές τους είναι αρκετά χαμηλότερες...
Κωστής
*πράσινες νότες: αρώματα που συναντάμε στα νέα κρασιά και συνήθως χάνονται με το πέρασμα του χρόνου. Θυμίζουν κομμένο χόρτο. Όχι απαραίτητα ευχάριστες σε ένα κρασί αν και εξαρτάται από την έντασή τους.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
-Χρώμα κεραμυδί, κάπως θαμπό.
-Στη μύτη, αρχικά βγάζει αρώματα καφέ και ψημένου ψωμιού αλλά με την ώρα χάνονται και έρχονται στο προσκήνιο πιο φρουτώδη αρώματα τα οποία δεν είναι αρκετά καθαρά αφού συνοδεύονται από νότες μούχλας και βρεγμένου ξύλου που "ρίχνουν" πάρα πολύ την εικόνα αυτού του κρασιού.
-Στο στόμα είναι αρκετά καλά δομημένο με στρογγυλεμένες τανίνες στο τελείωμα όμως αφήνει ένα κάψιμο που οφείλεται στην έντονη παρουσία αλκοόλ.
-Γενική εντύπωση: Μέτριο κρασί, μάλλον όχι αντάξιο του τίτλου που φέρει. Η Angeline η οποία το προμηθεύτηκε μας επισημαίνει ότι στην κάβα με τα βαρέλια του οινοποιείου υπήρχε πάρα πολύ έντονη οσμή μούχλας η οποία ίσως να είναι η αιτία των δυσάρεστων οσμών αν και ο παραγωγός αρνούνταν κατηγορηματικά ότι κάτι τέτοιο μπορεί να παίξει κάποιον ρόλο!
Το γη και ουρανός είναι ένα κόκκινο 100% ξινόμαυρο που παράγεται από τον φίλο μου Αποστόλη Θυμιόπουλο στον Τρίλοφο Ημαθίας. Είχα δώσει μία φιάλη πριν καιρό στην Angéline και την ήπιαν πριν λίγες μέρες. Μου μετέφερε τις εντυπώσεις της και θεώρησα καλό να τις δημοσιεύσω αφού είναι ενδιαφέρoν να γνωρίζουμε την άποψη των απλών Γάλλων καταναλωτών για τα Ελληνικά κρασιά!
-Εκφραστική μύτη, με το φρούτο να επισκιάζεται ελαφρώς από το ξύλο του βαρελιού αλλά και με κάποιες "πράσινες*" νότες που θα χαθούν με το πέρασμα του χρόνου.
-Στόμα πολύ καλά ισσοροπημένο με σχετικά ήπιες τανίνες για την ηλικία του (2005).
Μοναδικό μειονέκτημα, η έντονη παρουσία αλκοόλ (14%).
Βέβαια δεν είχα πει ότι έχουμε να κάνουμε με επιτραπέζιο οίνο και ενθουσιάστηκαν όταν το έμαθαν αφού οι αντίστοιχοι γαλλικοί δυσκολέυονται να φτάσουν σ'αυτά τα στάνταρ αλλά φυσικά οι τιμές τους είναι αρκετά χαμηλότερες...
Κωστής
*πράσινες νότες: αρώματα που συναντάμε στα νέα κρασιά και συνήθως χάνονται με το πέρασμα του χρόνου. Θυμίζουν κομμένο χόρτο. Όχι απαραίτητα ευχάριστες σε ένα κρασί αν και εξαρτάται από την έντασή τους.
1 σχόλιο:
Την προηγούμενη εβδομάδα βρέθηκα στη Μακεδονία, περιοδεύοντας τις περιοχές του Αμυνταίου και της Νάουσας. Σας πληροφορώ πως όλη η Βόρεια Ελλάδα μιλάει για το "Γη και Ουρανός" του Θυμιόπουλου, το οποίο πλέον είναι πολύ σπάνιο να βρει κανείς αφού έχει σχεδόν εξαντληθεί στην ελληνική αγορά.
Πήγαμε λοιπόν στο Τίλοφο Ημαθίας, στο οινοποιείο, όπου επιτέλους το δοκιμάσαμε και προμηθευτήκαμε 2 πολύτιμες φιάλες. Πρόκειται για πολύ αξιόλογο κρασί, με έντονες τανίνες και πολύ ελαφρά μύτη κομμένου χόρτου. Είναι τυπική έκφραση ξινόμαυρου που σίγουρα χρειάζεται παλαίωση. Σίγουρα θα βελτιωθεί πολύ. Και μην ξεχνάμε πως η ποικιλία είναι πολύ ιδιαίτερη και όχι πάντα φιλική σε ξένους (και όχι εξοικειωμένους) ουρανίσκους. Πολλά συγχαρητήρια στον Α. Θυμιόπουλο. Περιμένουμε να δούμε πολλά πράγματα από αυτόν στο μέλλον.
Δημοσίευση σχολίου